Χαράματα στο πόδι ξυπνάω μ αλυσίδες
Στα δέρματά μας ράμματα που μοιάζουν με ρυτίδες
Οι μπάτσοι είναι σιχάματα σαν άσχημα πειράματα
Ελπίζω να ‘χεις μεροκάματα, αν όχι γάμα τα

Δε ψάχνω θεωρίες χωρίς να έχουν πράξη
Με έκανε μπαλάκι ο νόμος και η τάξη
Εδώ μένω πριν φύγω, σαν κρατητήριο
Για ότι και αν γίνει η φάτσα μου πειστήριο

Βρεθήκαμε στην ένωση που τρώει τα παιδιά της
Γινόμαστε κιμάς για να ζουν τα αφεντικά της
Λεπτή είν’ η γραμμή πριν φτάσουμε στο έγκλημα
Εκεί που μένω εγώ δεν τρώμε απ’ τα έτοιμα

Σήμερα είναι έτσι, αύριο αλλιώς
Παίζουνε στραβές, τι θες κι είσαι φτωχός;
Αστέρια στην σημαία ελπίζω να καεί
Γιατί αυτό που ζούμε δε λέγεται ζωή

-------------------------------------------------------------------------------------------
Γεννήθηκα εδώ, μεγάλωσα εδώ
Πιστέψαν οι γονείς μου ότι ήταν για καλό
Ευρώπη της ειρήνης σε βλέπω αίμα να πίνεις
Εμάς έχουμε μόνο δε με νοιάζει τι θα γίνεις


Στα σύνορα διαμένω λιγάκι αν ερχόσουν
Το μόνο χρέος που χα ήταν να δω το πρόσωπό σου
Τα σίδερα βαράνε χρωστάμε λέει ξηλώσου
Στο σπίτι μου κατάδικος, τι λέει στο δικό σου;

Τα σπίτια είναι κελιά καψώνι η δουλειά
Ισόβια τα δεσμά στου κούκου την φωλιά
Θα φέρει ό,τι βρέξει θα μείνει ότι αντέξει
Δεν θέλω να ‘μαι σκλάβος δεν έχω μάθει έτσι

Στην πόρτα που κοιμάμαι τραβάω πάντα σύρτη
Αρχίδια σας χρωστάω, δε μασάω παραμύθι
Στενά τα περιθώρια πεθαίνει η Βαβυλώνα
Αν έγινες κανίβαλος καλύτερα αυτοκτόνα

--------------------------------------------------------------------------------------------

Mε λίμα στο ψωμί και σκάψιμο στη γη
Με λίγο λίγο κόπο θα φύγω κι όπου βγει
Περίεργη η ζωή εμείς τη ζούμε όπως έρθει
Αυτό που μας σκοτώνει, αυτό πάντα μας θρέφει


Χαρίζω τα Παρίσια σας μαζί και τα Λονδίνα
Γιατί στην Ειδομένη πεθαίνουν απ΄ την πείνα
Εγώ εδώ Αθήνα τη βγάζω κάθε μήνα
Βαρέθηκα στην πόρτα μου να ουρλιάζει μια σειρήνα


Πως χτίσαν χωρίς κάγκελα αυτή τη φυλακή
Και κάθε διαταγή είναι να μείνω στο κελί
Εδώ ο δεσμοφύλακας με κάνει ό,τι θέλει
Αν ζήσεις σαν κουρέλι, πεθαίνεις σαν κουρέλι


Το σχέδιο απόδρασης το ράπαρα στον δίσκο
Εσύ αυτό που θέλω να πάρεις πια το ρίσκο
Σκατά και στις ευρώπες σε φράχτες και σε πόρτες
Κρατάω τα μυαλά μου δεν τα ‘καψαν οι κόκες

Ρεφρεν:

Το έχει σκάσει κάποιος, από την φυλακή
Κανείς δεν θα τον βρει , δεν είναι πια εκει
Πεθαίνει η Βαστίλη, αν φύγουμε μαζί
Στους δρόμους περπατάω ελεύθερο πουλί