Οι φίλοι μου είναι τύποι ωραίοι σαν τον Biggie
Δεν τρώνε εύκολα φρίκη ασχέτως την συνθήκη
Τι δίνεις για λεφτά; Που θα ‘φτανες γι αυτά;
Δε γλύφω αφεντικά για να ‘χω μετρητά
Στον ύπνο βλέπω μόνο τα φράγκα και το χρόνο
της τάξης μου γραφτό είναι να μην τα ζευγαρώνω
Την ώρα που δουλεύω εγώ φαντάζομαι να κλέβω
Αδειάζω το ταμείο ενώ φεύγω σαν τον Βέγγο
Ξέρω το έργο, ο πλανήτης θέλει νεύρο
Θα θελα πολύ την τράπουλα ν ανακατεύω
Οι τσέπες είναι άδειες σαν την καρδιά της πόλης
Μονάχοι καουμπόηδες στην πλάτη μιας Ντόλης
Δεν πλούτισε κανείς με το σταυρό στο χέρι
Φτύσε το αφεντικό, μάλλον εκείνο ξέρει
Η τρόικα έχει γνώμες για μέτρα κ κανόνες
Οι «Μένουμε Ευρώπη» δαχτυλιάζονται σ οθόνες
Μιλάω για μεροκάματα ποιος είπε για κονόμα
Οι πλούσιοι για να ναι πλούσιοι πουλάνε βρώμα
Υπάρχει μόνο γκρίνια χωρίς τα μπικικίνια
Γαμιέται η ρουτίνα μας τρώει η Αθήνα
Καρότο και μαστίγιο η μέθοδος γνωστή
Το αύριο μας πάντα κρέμεται από μια κλωστή
Δε ρίχνω το μισθό χρειάζομαι ρευστό
Δε κάνω το μαλάκα για να είσ’ αφεντικό

Ρεφρεν:

Τα λεφτά πάνε στα λεφτά και φέρνουνε λεφτά
Eμείς παίρνουμε ψίχουλα να τρων τα αφεντικά
Σε χάνω στην δουλειά 24/7
Αγάπα με να φύγουμε να μην μιλάω γι αυτά


Πόσο κάνει το ποτό; οκ θα πάρω μπύρα
Θέλω όταν βγω να μην σκεφτώ τι πήρα
Θέλω το σουβλάκι να μην είναι από τον “Μάκη”
Ένα φιλαράκι να δανείσω στην ανάγκη
τυράκι, παραδάκι μαρούλι και ρευστό
Αν υπήρχε, θα σταυρώναν πάλι το χριστό
Το χρήμα είναι θεός , ο θεός γίνεται χρήμα
Με τι σκατά να ζήσουμε; Δε μας πληρώνει η ρίμα
Θα κάνουμε πολλά η μέρα να βγει πέρα
Η φτώχεια είναι χολέρα κολλάει με τον αέρα
Εδώ πέρα , στο κάτω κάτω , πιάσαμε πάτο
Οι πλούσιοι θα γίνουνε φαί μέσα στο πιάτο
Μου λένε πως θα φτιάξει μαλάκες έχω στάξει
Πατέρα είσαι εντάξει κι ας μην σε λένε Λάτση
Αστέρες βρηκαν ώρα να πουν πως έχουν ζόρια
Με πόσα ζω εγώ; Πόσα δίνουν σε κοκόρια;
Χρειάζομαι λεφτά όπως δούλους η δουλειά
Θα παίξω krav maga στις ζωής μου τον νταβά
Νομίζουνε τα ξέρουν όλα σα την ΚGB
Αφέντες νιώθουν μόνο με αριστερό κροσέ
Με ρούχα εμπριμέ ευγένειες σικέ
Μαλάκα δε δουλεύω μια ζωή στο βερεσέ
Αφού δε ζεις,Δε γαμιέται κι η πατρις
Να κλέψουμε τις τράπεζες να ζήσουμε και μεις